En el rioPasionele nachten in het heetst van de strijd, die tedere momenten, die iedereen ons benijdt. We staan nu voor een tweesprong en we weten niet waarheen. Ach, zouden we niet beter blind zijn voor dewereld om ons heen? Want ik wil jouw schouder om op te huilen jouw huis om in te schuilen maar alles wat ik wil lijkt zo ver weg, zo ver weg van mij. Zonde van de tijd maar wisten wij toen veel en ach, we waren net achttien en we hadden nog niet veel gezien We deden alles samen, nooit kon het echt kapot. Ja en al onze dromen, is dat de sleutel op het slot? Nu zoveel jaren later en zoveel meer gebeurt. Ach we voelen het nog steeds maar velen hebben het afgekeurd. Och, laat ze nu maar praten, laat ze nu maar doen. We doen nu wat we voelen en denken nog veel aan toen.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario